دائرة المعارف شبکه اسلامی

Untitled Document

2025 Aug 30

----

06/03/1447

----

8 شهريور 1404

تبلیغات

از ابوذر رضی الله عنه روایت شده که گفت: پیامبر صادق و مصدوق برای ما سخن گفت درباره آنچه از پروردگارش نقل می‌کرد که فرموده است: «الْحَسَنَةُ بِعَشْرِ أَمْثالِها أَو أَزْيدُ ، وَالسَّيِّئَةُ وَاحِدَةٌ أَوْ أَغْفِرُها، وَلَوْ لَقِيتَني بِقرابِ الأَرْضِ خَطايا ما لَمْ تُشْرِكْ بي لقيتُكَ بِقرابِها مَغْفِرَةً».
«(پاداش) کار نیک ده برابر یا بیشتر است (جزای) کار بد یکی است و یا ممکن است آن را ببخشم، (ای بنده من) اگر با من ملاقات كنى در حالی که به اندازه زمین گناه کرده‌ای به شرطی که به من شرک نورزیده باشی من باندازة خطاهای تو مغفرت به تو می‌دهم».
مستدرک حاکم 4/269 حدیث (7605)، ومسند امام أحمد احادیث (21353)، (21406)، (21544). حاکم گفته است این حدیث صحیح الاسناد است.

معرفی سایت

نوار اسلام
اسلام- پرسش و پاسخ
«مهتدين» (هدايت يافتگان)
اخبار جهان اسلام
تاریخ اسلام
کتابخانه آنلاین عقیده
سایت اسلام تکس - پاسخ به شبهات دینی
خانواده خوشبخت
شبکه جهانی نور
سایت خبری تحلیلی اهل سنت
بیداری اسلامی
صدای اسلام

قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».


چ	ج	ث	ت	پ	ب	ا	آ
س	ژ	ز	ر	ذ	د	خ	ح
ف	غ	ع	ظ	ط	ض	ص	ش
ه	و	ن	م	ل	گ	ک	ق
							ی

ادبیات>اشخاص>ابراهیم بن عثمان ابو القاسم بن وزّان نحوی

شماره مقاله : 10177 تعداد مشاهده : 337 تاریخ افزودن مقاله : 25/3/1390

ابراهیم بن عثمان ابو القاسم بن وزّان نحوى [1]
وى از قیروان بود. در فقه بر مذهب عراقیان و در نحو و لغت و عربیت و عروض سر آمد همگان. ولى کم ادّعا و متواضع بود. عبد الله بن محمد مکفوف [2] به فضل او اقرار داشت.
شاید در علم از همه پیشینیان برتر بود و در آن زمان هیچ کس به پایه او نمى رسید. در سال 346 وفات کرد.
وى کتاب العین خلیل بن احمد و غریب المصنف ابو عبید و اصلاح المنطق ابن سکیت و شمارى از کتب لغت را از بر داشت. و نیز کتاب سیبویه و کتابهاى فرّاء را از حفظ کرده بود. با آن که در نحو مذاهب کوفیان را نیک مى دانست ولى به مذهب بصریان گرایش داشت. مى گفتند که اگر بگوید که او عالمتر از مبرّد و ثعلب است باید تصدیقش کرد. ولى با این همه فضل در شعر دستى نداشت. او را در نحو و لغت آثار بسیار است.

زیرنویس:
[1] طبقات زبیدى 247- 249، انباه الرّواة 1: 172، الدیباج المذهب 1: 278، الوافى 6: 50، الشذرات 2: 372، بغیة الوعاة 1: 416، روضات الجنات 1: 162. ولى در المختصر نیامده است.
ترجمه معجم الادباء، ج 1، ص: 45
[2] زبیدى گوید (و از قول او قفطى) که ابو محمد عبد الله بن محمد اموى چون به مسائلى در نحو نیازش مى افتاد از او مى پرسید.

منبع: ترجمه معجم الادباء، اثر ياقوت حموى (وفات مؤلف: 626 هـ. ق)، مترجم عبد المحمد آيتى، چاپ اول، انتشارات سروش، تهران، 1423 هـ ق.

بازگشت به ابتدای صفحه

بازگشت به نتایج قبل

چاپ این مقاله

ارسال مقاله به دوستان

عن أبي الهياج الاسدي قال : قال لي على بن أبي طالب: «ألا ابعثك على ما بعثني عليه رسول الله صلى الله عليه وسلم أن لا تدع تمثالا [رواية :صورة ] [في بيت] إلا طمسته، ولا قبرا مشرفا إلا سويته». ابوهياج اسدي روايت مي کند: علي ابن ابي طالب رضي الله عنه به من گفت: آيا تورا مامور به انجام کاري نکنم که رسول الله صلي الله عليه وسلم براي انجام آن کار مرا امر کردند؟ هر تصويري که در خانه اي ديدي آنرا ازبين ببر و هر قبري را که مرتفع بود با زمين هموار کن. صحيح مسلم (3/61).