قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

سخن درباره پادشاهى بهرام پسر هرمز (بهرام اول)

بهرام پادشاهى شکيبا و بردبار و خوشرفتار بود. مانى زنديق را کشت و پوستش را کند و آن را پر از کاه کرد و بر بالاى يکى از دروازه‏هاى شهر گندى‏شاپور که دروازه مانى ناميده مى‏شد، آويخت.
مدت فرمانروائى بهرام سه سال و سه ماه و سه روز بود  
پس از مرگ عمرو بن عدى، کسى که از سوى شاپور بن اردشير و پسرش هرمز و پسر هرمز، بهرام، بر افراد قبيله‏هاى ربيعه و مضر و کسان ديگرى که در آن روزگار در بيابان عراق و حجاز و جزيره ابن عمر به سر مى‏بردند، حکومت مى‏کرد و کارگزار شاه ايران به شمار مى‏رفت، يکى از پسران عمرو بن عدى بود که امرؤ القيس اول خوانده مى‏شد.
اين امرؤ القيس نخستين فرد از فرزندان نصر بن ربيعه و کارگزاران ايران بود که آئين مسيح را پذيرفت و نصرانى شد.
او يکصد و چهارده سال زيست و با قدرت فرمانروائى کرد. از اين مدت بيست و سه سال و يک ماه در روزگار شاپور، پسر اردشير، يک سال و ده روز در زمان هرمز، پسر شاپور، و سه سال و سه ماه و سه روز در عهد بهرام و هيجده سال در روزگار بهرام بن بهرام بن هرمز سپرى شد. 

متن عربی:

ذكر ملك ابنه بهرام بن هرمز بن سابور
 وكان حليماً متأنياً حسن السيرة، وقتل ماني الزنديق وسلخه وحشا جلده تبناً وعلق على باب من أبواب جنديسابور يسمى باب ماني.
 وكان ملكه ثلاث سنين وثلاثة أشهر وثلاثة أيام. وكان عامل سابور بن أردشير وابنه هرمز وبهرام بن هرمز - بعد ملك عمرو بن عدي على ربيعة ومضر وسائر من ببادية العراق والحجاز والجزيرة يومئذٍ - ابن لعمرو بن عدي، يقال له امرؤ القيس البدء، وهو أول من تنصر من آل نصر بن ربيعة وعمال الفرس، وعاش مملكاً فيعمله مائة سنة وأربع عشرة سنة، منها في زمن سابور بن أردشير ثلاثاً وعشرين سنة وشهراً، وفي زمن هرمز بن سابور سنة وعشرة أيام، وفي زمن بهرام ثلاث سنين وثلاثة أشهر وثلاثة أيام، وفي زمن بهرام بن بهرام بن هرمز ثماني عشرة سنة.
 
از کتاب: کامل تاريخ بزرگ اسلام و ايران، عز الدين على بن اثير (م 630)، ترجمه ابو القاسم حالت و عباس خليلى، تهران، مؤسسه مطبوعاتى علمى، 1371ش.

مصدر:
دائرة المعارف شبکه اسلامی
islamwebpedia.com