دائرة المعارف شبکه اسلامی

Untitled Document

2025 Jul 03

----

07/01/1447

----

12 تير 1404

تبلیغات

پيامبر صلى الله عليه و سلم فرمودند: "أتى الله بعبد من عبيده يوم القيامة، قال: ماذا عملت لي في الدنيا؟ فقال: ما عملت لك يا رب مثقال ذرة في الدنيا أرجوك بها، قالها ثلاث مرات، قال العبد عند آخرها: يا رب، إنك أعطيتني فضل مال، وكنت رجلا أبايع الناس وكان من خلقي الجواز، فكنت أيسر على الموسر، وأنظر المعسر. قال: فيقول الله، عز وجل: أنا أحق من ييسر، ادخل الجنة" (متفق عليه)
«خداوند در روز قيامت بنده اى از بندگانش را مياورد و از او ميپرسد: تو در دنيا چكار كردى؟ او ميگويد: بارخدايا، من در دنيا به اندازه دانه خردلى هم براى تو كار خيرى نكرده ام كه امروزه اميد نجاتم باشد، و سه بار اين جمله را تكرار ميكند، ولى در آخر ميگويد: "اى پروردگار، به من مال زيادى داده بودى و با مردم تجارت ميكردم و رفتارم اين بود كه از آنها گذشت کنم، و بر توانگر آسان بگيرم و تنگدست را مهلت دهم. خداوند عز و جل به او ميگويد: من در آسان گرفتن از تو سزاوارترم، وارد بهشت شو».

معرفی سایت

نوار اسلام
اسلام- پرسش و پاسخ
«مهتدين» (هدايت يافتگان)
اخبار جهان اسلام
تاریخ اسلام
کتابخانه آنلاین عقیده
سایت اسلام تکس - پاسخ به شبهات دینی
خانواده خوشبخت
شبکه جهانی نور
سایت خبری تحلیلی اهل سنت
بیداری اسلامی
صدای اسلام

قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».


چ	ج	ث	ت	پ	ب	ا	آ
س	ژ	ز	ر	ذ	د	خ	ح
ف	غ	ع	ظ	ط	ض	ص	ش
ه	و	ن	م	ل	گ	ک	ق
							ی

تاریخ اسلام>اشخاص>بلال بن رباح حبشی رضی الله عنه

شماره مقاله : 10437 تعداد مشاهده : 379 تاریخ افزودن مقاله : 7/5/1390

بلال بن رباح حبشى غلام (مولى) ابو بكر بود پدر او از اسراء حبشه بود. مادر او هم حمامه نام داشت برده و اسير بود. او (با اينكه برده بود از اشراف و طبقه ممتازه قوم خود بود) كنيه او ابو عبد اله بود. امية بن خلف جمحى او را تملك نمود مالك او هنگام ظهر و شدت گرما او را بر ريك داغ پشت و رو می انداخت و سنگ بسيار درشت و عظيم بر سينه او می افكند و می گفت: تو بدين عذاب بايد دچار شوى تا بميرى يا منكر محمد شوى و بصنم لات و عزى بگروى. ورقه بن نوفل بر او ميگذشت و می شنيد كه او هنگام تحمل رنج و عذاب می گفت: احد احد (يگانه). ورقه هم باو گفت: چنين است اى بلال، بخدا كه حقا يگانه است، سپس باميه می گفت: بخدا سوگند اگر او را بدين وضع و حال بكشيد من او را مايه رحمت و دعا و وسيله رافت و بركت خواهم كرد. چون ابو بكر او را بدان حال ديد به اميه گفت: از خدا نميترسى كه با اين بيچاره چنين ميكنى؟ او گفت تو او را منحرف و فاسد و دور نمودى. گفت (ابو بكر) من غلامى سياه دارم كه بر دين تست از اين چابكتر است. من او را با اين معاوضه می كنم. گفت (اميه) قبول می كنم. ابو بكر غلام خود را داد و بلال را گرفت و او را آزاد نمود او هم مهاجرت كرد و در تمام وقايع با پيغمبر بود.

از کتاب: کامل تاريخ بزرگ اسلام و ايران، عز الدين على بن اثير (م 630)، ترجمه ابو القاسم حالت و عباس خليلى، تهران، مؤسسه مطبوعاتى علمى، 1371ش.

مصدر:
دائرة المعارف شبکه اسلامی
islamwebpedia.com

بازگشت به ابتدای صفحه

بازگشت به نتایج قبل

چاپ این مقاله

ارسال مقاله به دوستان

امام سفارینی در کتابش غذاء الألباب می گوید: "امام بوحنیفه غنا را بد می دارد و آن را از گناهان به شمار می آورد، همینطور در مذهب اهل کوفه یعنی سفیان و حماد و ابراهیم و شعبی و دیگران و اختلافی بین آنها در این مورد وجود ندارد، و همچنین اختلافی در مورد ممنوعیت غنا در بین اهل بصره وجود ندارد".