قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

المامون عبد الله بن الهارون

مبارک عهد و ولایت ، مردى بود لعل و سپید، فراخ چشم کشیده روى تنک موى، بر رخسار خال سیاه داشت، مادر او جاریه بود بادغیسیه مراجل نام، نیکو سیرت و رعیت‏پرور و عدل‏گستر و منصف و عادل بود، در محکمه قضا خود نشستى و خطبه کردى و نماز جمعه خود گزاردى، و برادر خود مؤتمن را از بیعت خلع کرد، و دیگر برادر معتصم را ولى عهد کرد، و علم قدیم را ظاهر کرد، فلسفه و حکمت و طب و نجوم را از زبان یونانى بعربیت نقل کرد، و بکرات غزو روم کرد و حصون و قلاع در آن دیار فتح کرد، و رجاء بن ابى الضحاک را بفرستاد تا على موسى رضا را از مدینه بخراسان برد و بیعت داد خلق را بولایت على موسى رضا بعد از مامون، و آن بسعى فضل وزیر بود و فضل سهل را ذو الریاستین لقب داده بود، و عباسیان از بیعت براشفتند و ابراهیم المهدى را بیعت کردند، مامون پشیمان شد، على رضا را زهر داد و بفرمود، تا فضل را در گرمابه بکشتند، و حسن سهل را وزارت داد، و طاهر را سپاه سالارى داد، ذو الیمینین لقب فرمود، بدانچه على عیسى هامان را بدو دست شمشیر زد و بکشت. و در بغداد او را بیعت خلافت کردند، و بعد از آن مدت خلافت او بعد از شهادة امین بیست سال بود، و مدت عمر او چهل و هشت سال بود، و فوت او ببلاد روم بود، و به طرسوس نقل کرد. و آنجا دفن کردند، در سنه ثمان عشر و مائتین.

به نقل از کتاب: طبقات ناصرى، مؤلف: ابو عمر عثمان بن محمد المنهاج سراج الجوزجانى (م بعد 658)، تحقیق: عبد الحى حبیبى قندهارى، تهران، دنیاى کتاب، چ اول، 1363ش.