قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

غزوة ذي‌العُشَيره در جمادي‌الاولي و جمادي‌الآخر سال دوّم هجرت


در جمادي‌الاولي و جمادي‌الآخر سال دوّم هجرت، مطابق با نوامبر و دسامبر 623 ميلادي، رسول‌خدا -صلى الله عليه وسلم- به اتفاق يکصد و پنجاه تن- و به قولي، دويست تن- از مهاجرين به اين غزوه عزيمت کردند. در اين غزوه آنحضرت هيچکس را وادار به همراهي خود نکردند. سي شتر داشتند که به نوبت بر آنها سوار مي‌شدند. هدف از اين غزوه تعرّض به يکي از کاروان‌هاي قريش بود که به سمت شام مي‌رفت و خبر رسيده بود که از مکّه بيرون آمده و اموالي از آنِ قريشيان در آن است. وقتي پيغمبر اکرم به ذي‌العَشيره[1] رسيدند، ديدند که کاروان چند روز پيش از آن از دستشان بدر رفته است. اين همان کارواني بود که بهنگام مراجعت آن از شام، رسو‌ل‌خدا -صلى الله عليه وسلم- براي تعرض به آن از مدينه خارج شدند، و موجب آن گرديد که غزوة بدر کُبري به وقوع بپيوندد.
بنابر آنچه ابن‌اسحاق گفته، عزيمت آن حضرت در اواخر ماه جمادي‌الاولي، و بازگشتشان در اوائل ماه جمادي‌الآخر بوده است؛ و چه بسا همين مسئله باعث اختلاف سيره‌نويسان در تعيين تاريخ دقيق اين غزوه بوده باشد.
در اثناي اين غزوه، رسول‌خدا -صلى الله عليه وسلم- با بني مُدلِج و هم‌پيمانشان از بني ضمره پيمان عدم تعرض بستند.
در اين غزوه، پيامبر اکرم -صلى الله عليه وسلم- در مدينه ابوسلمه بن عبدالاسد مخزومي را جانشين خود گردانيدند. لواي آنحضرت سفيدرنگ، و علمدارشان حمزه‌بن عبدالمطلب -رضي الله عنه- بود.

 

پاورقي:
[1]- العُشيرة (يا: العُشيراء، يا: العشيرة) : موضعي است در ناحيه ينبُع.

به نقل از: خورشيد نبوّت، ترجمه فارسي «الرحيق المختوم» مؤلف: شيخ صفي الرحمن مبارکفوري، برگردان : دکتر محمدعلي لساني فشارکي