دائرة المعارف شبکه اسلامی

Untitled Document

2025 Nov 30

----

09/06/1447

----

9 آذر 1404

تبلیغات

پيامبر صلى الله عليه و سلم فرموده است: " أسرعوا بالجنازة فإن تك صالحة فخير تقدمونها ، وإن تكن غير ذلك فشر تضعونه عن رقابكم " . (صحيح مسلم) يعنى: "در تشييع جنازه شتاب ورزيد، زيرا اگر شخص نيكوكار باشد پس چيز نيكويى را به جلو ميبريد و اگر نيكوكار نباشد پس شَرّى را از گردنتان رها ميسازيد."

معرفی سایت

نوار اسلام
اسلام- پرسش و پاسخ
«مهتدين» (هدايت يافتگان)
اخبار جهان اسلام
تاریخ اسلام
کتابخانه آنلاین عقیده
سایت اسلام تکس - پاسخ به شبهات دینی
خانواده خوشبخت
شبکه جهانی نور
سایت خبری تحلیلی اهل سنت
بیداری اسلامی
صدای اسلام

قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».


چ	ج	ث	ت	پ	ب	ا	آ
س	ژ	ز	ر	ذ	د	خ	ح
ف	غ	ع	ظ	ط	ض	ص	ش
ه	و	ن	م	ل	گ	ک	ق
							ی

تاریخ اسلام>اشخاص>علی بن ابی طالب رضی الله عنه > علي در حجة الوداع

شماره مقاله : 1767 تعداد مشاهده : 485 تاریخ افزودن مقاله : 16/3/1389

علي در حجة الوداع
در حج وداع، علی خود را به رسول الله صلی الله علیه و سلم رساند، وقتی که پیامبر صلی الله علیه و سلم شصت و سه شتر را با دستان مباركش قرباني كرده بود و اين عدد، شماره‌ي سالهای عمر مبارك ايشان بود، سپس دست نگه داشت و به علي دستور داد بقیه‌ی شترها را كه سی و هفت رأس بودند قرباني كند، در مجموع صد شتر بود، علي برخي از مناسكش را كه با رسول الله صلی الله علیه و سلم انجام داده‌ است، براي ما بازگو مي‌كند و مي‌گويد: پيامبر صلی الله علیه و سلم در حالي كه ‌اسامه بن زيد را درپشت سر خود بر روی شترش جای داده بود، در سر زمین عرفه‌ ايستاد و فرمود: «هذا الموقف و كل عرفه موقف»: (موقف همين جا است و تمام عرفه موقف است) و به ‌آرامی‌اندكي به جلو رفت، مردم به سمت راست و چپ مي‌رفتند و رسول الله ‏ صلی الله علیه و سلم نگاه می‌كرد و مي‌گفت: «السّكينه، السكينه، ايّها الناس»: (اي مردم! آرامش تان را حفظ كنيد، آرام گيريد) تا اينكه به «وادي محسر» آمد و شتر را خواباند و با تواضع و فروتني نشست تا اين كه به مسير حركت اوّل بازگشت، تا محل رمی‌جمرات (پرتاب سنگ ریزه به نمادها) رفت و سنگ ریزه‌ها را پرتاب کرد و سپس به قربانگاه ‌آمد و گفت: «هذا المنحر و كل مني منحر»: (اين قربانگاه ‌است و تمام سرزمین مِنی قربانگاه ‌است). سپس زن جواني از قبيله‌ي خثعم آمد و گفت: پدرم پير و از پا افتاده‌ است و حج هم بر او فرض شده ‌است و نمي‌تواند فريضه‌ي حج را اداء كند، آيا مي‌توانم به جايش حج كنم؟ پيامبر صلی الله علیه و سلم فرمود: «آري» اين در حالي بود كه فضل بن عباس كه پشت سر ايشان بر شتر سوار بود به ‌آن زن نگاه مي‌كرد، رسول الله صلی الله علیه و سلم چهره‌ي فضل را به ‌این طرف و آن طرف بر مي‌گرداند؛ سپس مردي ديگر آمد و گفت: من بعد از رمی‌جمره ‌از عرفات برگشتم، لباسم را پوشيدم و مويم را نتراشيدم، فرمود: «ايرادي ندارد، بتراش!» سپس مردي ديگر آمد و گفت: من بعد از رمی‌جمره، مويم را تراشيدم و لباسهایم را پوشيدم و قرباني نكردم، فرمود: «ايرادي ندارد، قرباني كن». سپس رسول الله صلی الله علیه و سلم از عرفات بازگشت و دستور داد یک سطل از آب زمزم آوردند، از آن نوشيد و وضوء گرفت و سپس گفت: «انزعوا‌يا بنى عبد المطلب، فلولا أن تُغْلَبوا عليها لَنَزَعْتُ ([1])»: (اي فرزندان عبدالمطلب، آب بكشيد، اگر بيم آن نداشتم كه – از شدّت تهاجم مردم – مغلوب مي‌شويد، من هم آب مي‌كشيدم). عباس پرسيد: اي رسول خدا ديدم چهره‌ي برادرزاده‌ات را بر مي‌گرداني، چرا؟ فرمود: «پسر و دختر جواني ديدم كه به ‌يكديگر نگاه مي‌كنند، بيم آن مي‌رفت كه شيطان آنها را بفريبد».([2])

آن روزها تمام پيامهاي رسول الله صلی الله علیه و سلم را علي به مردم اعلام مي‌كرد، عمرو بن سليم از مادرش روايت می‌کند كه در مِني بوديم، علي مي‌گفت: رسول الله صلی الله علیه و سلم مي‌فرمايد: «إنّ هذه ‌ايّام أكل و شرب، فلا‌يصومها أحد»: (اين روزها، روزهاي خوردن و نوشيدن است، كسي اين روزها روزه نگيرد). مردم به پيروي از علي همه با صداي بلند اين خبر را اعلان مي‌كردند([3]).

[1] - المرتضی ندوی, ص57، و در روایت بخاری آمده‌است که که پیامبر هفت شتر را با دست خود ایستاده قربانی کرد, ش1712,و علی تقسیم گوشت آنها را تکفّل کرد, ش1718.

[2] - مسند احمد 2/9 الوسوعه‌الحديثيه، ش/564 إسناد آن حسن است.

[3] - الموسوعة الحدیثیة، ش/567 إسناد آن صحيح است.

به نقل از: سيره أميرالمؤمنين علي بن أبي طالب رضي الله عنه و شخصيت و عصر او، تألیف: دكترعلي محمد محمد صلابی

بازگشت به ابتدای صفحه

بازگشت به نتایج قبل

چاپ این مقاله

ارسال مقاله به دوستان

علی رضی الله عنه در حالی که شلاق در دست داشت و عبایی براو بود وارد بازار می‌شد و می‌گفت: ای تاجران حق را بگیرید و حق را بدهید در امان می‌مانید، سود کم را رد نکنید که ‌از سود زیاد محروم می‌شوید و به مردی نگاه کرد که داستان سُرایی می‌کرد، به او گفت: آیا داستان می‏سرایی در حالی که فاصله‌ی ما با زمان پیامبر صلی الله علیه و سلم نزدیک است، از تو می‌پرسم اگر جواب مرا گفتی که خوب، واگر نه با این شلاق تو را چنان می‌زنم که زمین بیفتی، بگو ثبات و زوال دین چیست؟ او گفت: دین با پرهیزگاری ثابت و ماندگار می‌شود و با طمع ورزی از بین می‌رود، گفت: آفرین، قصه بگو که ‌افرادی چون تو می‌توانند قصّه سُرا باشند. ( المنتظم فی تاریخ الملوک ابن جوزی 5/70)