دائرة المعارف شبکه اسلامی

Untitled Document

2025 Jul 05

----

09/01/1447

----

14 تير 1404

تبلیغات

پيامبرصَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ مي‌فرمايد: « تَرَكْتُكُمْ عَلَى الْبَيْضَاءِ لَيْلُهَا كَنَهَارِهَا »
(شما را بر روشني‌اي گذاشته‌ام كه شب آن همانند روز آن است).
احمد (4/126)، ابن ماجه (43)، و طبراني در «الكبير» 18/247، 257 (619، 642). و آلباني در: «صحيح ابن ماجه» (41). صحيح دانسته است.

معرفی سایت

نوار اسلام
اسلام- پرسش و پاسخ
«مهتدين» (هدايت يافتگان)
اخبار جهان اسلام
تاریخ اسلام
کتابخانه آنلاین عقیده
سایت اسلام تکس - پاسخ به شبهات دینی
خانواده خوشبخت
شبکه جهانی نور
سایت خبری تحلیلی اهل سنت
بیداری اسلامی
صدای اسلام

قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».


چ	ج	ث	ت	پ	ب	ا	آ
س	ژ	ز	ر	ذ	د	خ	ح
ف	غ	ع	ظ	ط	ض	ص	ش
ه	و	ن	م	ل	گ	ک	ق
							ی

فقه>اشخاص>باجوری، ابراهیم

شماره مقاله : 1787 تعداد مشاهده : 756 تاریخ افزودن مقاله : 24/3/1389

إبراهيم بن محمد بن أحمد باجوري. شيخ جامع الأزهر. از فقهاء شافعي. نسبت او از باجور (از روستاهای منوفيه، مصر) است در آنجا زاده شد و در آنجا رشد کرد، و در الأزهر تحصیل کرد، و حواشي زیادی از ایشان به یادگار مانده است. مانند: "حاشية على مختصر السنوسي ـ چاپ" در منطق، و "التحفة الخيرية ـ چاپ" حاشية بر الشنشورية در فرائض، و "تحفة المريد على جوهرة التوحيد ـ چاپ" و "تحقيق المقام ـ چاپ" حاشية بر كفاية العوام از فضالي، در علم كلام، و "حاشية على أم البراهين في العقائد للسنوسي ـ چاپ" توحيد، و "المواهب اللدنية ـ چاپ" حاشية بر شمائل الترمذي. و از آثار اوست: "فتح الخبير اللطيف ـ چاپ" في صرف، و "الدرر الحسان" فيما يحصل به الإسلام والإيمان، و "تحفة البشر على مولد ابن حجر" وغيره. مشيخه الأزهر از سال 1263 هـ. از وی پیروی کردند و این پیروی تا وفات ایشان که در قاهره روی داد، ادامهداشت.

ترجمه و تألیف از: لوح فشرده المرجع الأكبر للتراث الإسلامي

بازگشت به ابتدای صفحه

بازگشت به نتایج قبل

چاپ این مقاله

ارسال مقاله به دوستان

ومر عمر بن الخطاب رضي الله عنه على قوم يسيئون الرمي، فقرعهم، فقالوا: إنا قوم " متعلمين " ، فأعرض مغضباً، وقال: والله لخطؤكم في لسانكم، أشد علي من خطئكم في رميكم. [عمر بن خطّاب رضي الله عنه بر جماعتى گذشت كه تير مى انداختند و خطا مى كردند. عمر آنان را سرزنش كرد. گفتند: انّا قوم متعلمين به جاى انّا قوم متعلمون، عمر به خشم روى گردانيد و گفت: خطاى شما در زبان بدتر از خطاى شما در تير انداختن است.] (ترجمه معجم الادباء ياقوت حموى، مترجم عبد المحمد آيتى)