دائرة المعارف شبکه اسلامی

Untitled Document

2025 Aug 30

----

06/03/1447

----

8 شهريور 1404

تبلیغات

رسول خدا صلی الله علیه و سلم فرموده است:
(علیکم بسنتی و سنة الخلفاء الراشدین المهدیین من بعدی):
«به سنت من و سنت خلفای راشدین پس از من، چنگ بزنید».
سنن ابی داود (4/201) ترمذی (5/44)؛ این حدیث، حسن و صحیح است

معرفی سایت

نوار اسلام
اسلام- پرسش و پاسخ
«مهتدين» (هدايت يافتگان)
اخبار جهان اسلام
تاریخ اسلام
کتابخانه آنلاین عقیده
سایت اسلام تکس - پاسخ به شبهات دینی
خانواده خوشبخت
شبکه جهانی نور
سایت خبری تحلیلی اهل سنت
بیداری اسلامی
صدای اسلام

قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».


چ	ج	ث	ت	پ	ب	ا	آ
س	ژ	ز	ر	ذ	د	خ	ح
ف	غ	ع	ظ	ط	ض	ص	ش
ه	و	ن	م	ل	گ	ک	ق
							ی

قرآن و حدیث>اشخاص>ابراهیم بن احمد بن محمد توزون طبری

شماره مقاله : 10161 تعداد مشاهده : 466 تاریخ افزودن مقاله : 24/3/1390

ابراهيم بن احمد بن محمد توزون طبرى [1]
نحوى و صاحب فضل و ادب بود و در بغداد سكونت گزيد. با ابو عمر زاهد مصاحبت داشت و كتاب الياقوتة را از او روايت كرد. با علماى بزرگ ديدار نمود. به صحت نقل مشهور بود. خطى زيبا داشت و كلمات را درست ضبط مى كرد. اشعار ابو نواس را در كتابى گرد آورد و آن همان روايت مشهورى است كه در دست مردم است. وى به دربار بنى حمدان انتساب داشت.
ابراهيم بن احمد نام و نسب خود را به خط خود ابراهيم بن محمد طبرى رويانى ضبط كرده است كه اعتماد به آن اولى است. ولى خطيب گويد: ابراهيم بن احمد بن محمد معروف به تيزون و، اين در صورتى است كه خود را به جدّ خود نسبت داده باشد.

[1] تاريخ بغداد 6: 17، نزهة الالباء: 227، انباه الرواة 1: 158، بغية الوعاة 1: 406، البلغه: 4 و او را تيزون نيز گويند.
وفاتش در سال 355 است بنا بر نقل قفطى.

منبع: ترجمه معجم الادباء، اثر ياقوت حموى (وفات مؤلف: 626 هـ. ق)، مترجم عبد المحمد آيتى، چاپ اول، انتشارات سروش، تهران، 1423 هـ ق.

بازگشت به ابتدای صفحه

بازگشت به نتایج قبل

چاپ این مقاله

ارسال مقاله به دوستان

امام ابو حنيفه رحمه الله فرموده اند: "لا يحل لأحد أن يأخذ بقولنا ما لم يعلم من أين أخذناه" (روايت ابن عابدين در حاشيه كتاب "البحر الرائق " 6/293) يعنى: "حلال نميباشد براى كسى كه قول ما را بگيرد ولى نداند كه آنرا از كجا (و چه منبعى) گرفته ايم"، و در روايتى ديگر ميگويد: "حرام على من لم يعرف دليلي أن يفتي بكلامي" يعنى: "حرام است بر كسى كه دليل مرا نداند و با اقوال من فتوى بدهد".