قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

آمنه بنت وهب 

ابن اسحاق گفته است:
حضرت رسول (ص) شش ساله بود که آمنه، مادر وى در ابواء، محلى ميان مکه و مدينه در گذشت.
او فرزند خود، محمد (ص)، را به مدينه آورده بود تا دائى‏هاى او، که از خاندان بنى نجار بودند، او را ببينند. و هنگامى که از اين سفر باز مى‏گشت، زندگى را بدرود گفت.
و نيز گفته شده است:
آمنه به مدينه رفت تا آرامگاه شوهر خود، عبد الله، را زيارت کند. پيغمبر خدا (ص) و ام ايمن پرستارش هم با او بودند.
هنگامى که از اين سفر برگشت، در ابواء از جهان رفت.
همچنين گفته شده است:
عبد المطلب به ديدن دائى‏هاى خويش، که از بنى نجار بودند، رفت و آمنه و محمد پيغمبر خدا (ص) را نيز با خود برد.
پس از بازگشت از اين سفر، آمنه در مکه زندگى را بدرود گفت و در گردنه ابو ذر به خاک سپرده شد.
ولى روايت نخستين درست‏تر است.
مردان قريش هنگامى که به جنگ احد رفتند کوشيدند تا آرامگاه آمنه را بشکافند و پيکرش را بيرون اندازند.
ولى برخى از ايشان گفتند:
«ديدن تن زنان براى مردان شرم آور است و اگر چنين کارى بکنيد احتمال دارد که ياران محمد نيز انتقام آن را از زنان شما بکشند.» 
با اين سخن، خداوند گزندشان را از آرامگاه مادر پيغمبر خدا، صلّى الله عليه و سلم، دور ساخت.

متن عربی:
قال ابن إسحاق: وتوفيت أمه آمنة وله ست سنين بالأبواء بين مكة والمدينة، كانت قدمت به المدينة على أخواله من بني النجار تزيره إياهم. فماتت وهي راجعة، وقيل: إنها أتت المدينة تزور قبر زوجها عبد الله ومعها رسول الله وأم أيمن حاضنة رسول الله، فلما عادت ماتت بالأبواء. وقيل: إن عبد المطلب زار أخواله من بني النجار وحمل معه آمنة ورسول الله، فلما رجع توفيت بمكة ودفنت في شعب أبي ذر؛ والأول أصح.
 ولما سارت قريش إلى أحد هموا باستخراجها من قبرها، فقال بعضهم: إن النساء عورة وربما أصاب محمد من نسائكم، فكفهم الله بهذا القوم إكراماً لأم النبي، صلى الله عليه وسلم.

از کتاب: کامل تاريخ بزرگ اسلام و ايران، عز الدين على بن اثير (م 630)، ترجمه ابو القاسم حالت و عباس خليلى، تهران، مؤسسه مطبوعاتى علمى، 1371ش.

مصدر:
دائرة المعارف شبکه اسلامی
islamwebpedia.com